In het begin wisselt de band bijna maandelijks van samenstelling. Aanvankelijk bestaat de band naast Thé Lau uit Dennis Whitbread, André Versluys en Jos van Woudenberg. Na een televisie-optreden in VARA's Popkaravaan wordt The Scene in 1980 in OOR zelfs uitgeroepen tot Nederlands beste band-zonder-plaat. De groep zingt dan nog voornamelijk in het Engels. Het album 'The Scene' en de eigen beheer-sinlges 'The Beat/Bliss' en 'Stappen/Allied Cigarettes' leveren wel goede kritieken, maar geen verkoopresultaten op. Halverwege de jaren '80 volgen er een reeks eigen beheer-singles volgt: 'S.E.X.' (1986), 'Ritme', 'Wereld' (1987) en een cover van Madonna's 'Borderline' (1988). Het zijn geen hits, maar in de media groeit de belangstelling voor The Scene gestaag.

In 1987 bestaat The Scene uit Thé Lau, bassiste Emilie Blom van Assendelft en Wim Zeeman op drums. In deze samenstelling maakt de groep 'Rij Rij Rij', geproduceerd door Rick de Leeuw van de Tröckener Kecks. In '89 verschijnt de single 'Rauw, Hees, Teder', en wordt The Scene uitgebreid met toetsenist Otto Cooymans (Herman Brood & His Wild Romance, Vitesse) en met gitarist Eus van Someren. Drummer Wim Zeeman wordt in januari 1990 vervangen door Jeroen Booy (ex-Roberto Jacketti & The Scooters).

De grote doorbraak van The Scene is een feit. De band tekent een platencontract bij Phonogram en neemt het volledig Nederlandstalige album 'Blauw' op, met de singles 'Rigoreus' en 'Iedereen Is Van De Wereld'. Vreemd genoeg komt het succes eerst in Vlaanderen, waar de titelsong een enorme hit wordt. Mede door de groeiende live-reputatie van The Scene gaat ook Nederland al snel overstag. De single 'Blauw' wordt ook hier alsnog een Top 20-hit en het album wordt onderscheiden met een Edison. De opvolger 'Open' wordt bijna live opgenomen en is een gepassioneerde soul/rockplaat. De singles 'Zuster' en 'Open' worden bescheiden hits. Op het Groningse Noorderslag-festival krijgt The Scene in januari 1993 de Popprijs uitgereikt. In augustus scoren The Scene en De Dijk met de gezamenlijke single 'De Wereld Is Van Iedereen'/'Nieuwe Laarzen' Het zesde Scene-album 'Avenue De La Scene', is geproduceerd door Thé Lau zelf, met als hoogtepunt het funky 'Geef Nooit Op'. Het is donkerder van toon dan 'Open', en lang niet zo'n commercieel succes. De single 'Slapen, Dromen, Zweten & Vergeten' krijgt redelijke airplay, maar wordt geen hit.

In de herfst van 1994 neemt de band een prachtige versie op van 'Waterdrager' als eerbetoon aan Boudewijn de Groot. Het album 'Arena' wordt in 1996 het eerste Nederlandstalige album op het prestigieuze Island Records. Op de door Emile den Tex geproduceerde plaat levert de romanticus Lau strijd tegen de onverschilligheid van het bestaan. Het album 'Marlene' wordt gekenmerkt door akoestische gitaren en strijkers.

Thé Lau ontpopt zich steeds meer als soloartiest. Hij trekt langs de theaters en brengt in eigen beheer een solo-live-album uit. Begin 2000 debuteert Lau als schrijver met de verhalenbundel 'De Sterren Van De Hemel', en er volgt ook weer een uitgebreide solo-tournee. The Scene begint weer te spelen, maar toch kiest Thé ervoor om het solo-album 'De God Van Nederland' te maken. Half november 2002 wordt The Scene opgeheven.

...Waar kennen we die tekst toch van... :-)

[Albums]