BRABANTS DAGBLAD Theo Hakkert, 12 februari 2004

Popliefhebbers kennen Thé Lau (1952) als zanger van The Scene, de groep die ontstond in de punktijd en zich ontwikkelde tot een van de toonaangevende bands die zich bedienden van de Nederlandse taal. The Scene naast Doe Maar, Toontje Lager, Goede Doel, De Dijk en Tröckener Kecks. Met 'Iedereen Is Van De Wereld En De Wereld Is Van Iedereen' als hoogtepunt - het nummer is het volkslied geworden voor wie nog gelooft in solidariteit. Een aantal jaren geleden begon Lau met solo-optredens onder eigen naam. Of hij nam als begeleider Dante Boon mee. Ze hadden elkaar leren kennen toen de oppascentrale Boon uitzond om op de kinderen van Lau te passen. Bovendien manifesteerde Lau zich als schrijver. Hij was de enige niet, want ook zijn collega's Huub van der Lubbe en Rick de Leeuw waagden zich aan de literatuur. Maar waar De Leeuw in zijn nieuwe, deze week verschenen boek blijft hangen in de sfeer van rock-'n'-roll, heeft Thé Lau deze wereld in zijn boeken geheel achter zich gelaten.\

In 2000 debuteerde hij met de verhalenbundel 'De Sterren Van De Hemel'. Daar voegde hij nu zijn eerste roman aan toe: 'Hemelrijk'. Het is een ambitieus, meerstemmig boek. Het is geschreven in verschillende stijlen bovendien. In een oude, bijna vervallen villa wonen een oude, bijna vervallen man en zijn dito echtgenote. Casper en Hester Hemelrijk. Oud en der dagen moe, en in rap tempo aftakelend. De roman beschrijft drie dagen uit het leven van Casper Hemelrijk. Vanaf het begin mag het niet verbazen dat het de laatste drie zijn. Er zit iets niet goed tussen Casper en Hester, maar Lau laat de lezer lang in het ongewisse over de aard van het probleem. Is het alleen leeftijd of is er ook iets voorgevallen en zijn de echtelieden daarom van elkaar vervreemd? In flashbacks krijgen we delen uit het leven van Casper voorgeschoteld. Over zijn jeugd, over zijn grote liefde bovendien, die er opeens vandoor was. Andere details hoort de lezer van Joris, de jonge tuinman die ook boodschappen voor de Hemelrijks doet en volledig geobsedeerd raakt door de oude man. De gedachtelijnen van Joris staan in smalle kolommen afgedrukt tussen de tekst van de roman, alsof Joris er zelf een verhaal van heeft geschreven. Caspers gedachten staan cursief. Het geeft een geheel eigen toon aan het boek, dat toch al zo rijk van taal is.

'Sober' noemt de uitgever de stijl, maar dat is nonsens. Lau's taal heeft een rijkdom die te vergelijken valt met die van Frans Kellendonk, een gevoel dat versterkt wordt door het feit dat Casper Hemelrijk doet denken aan de knorrige vader uit Kellendonks meesterwerk 'Mystiek Lichaam'. Als Lau's stijl per se in één term gevangen moet worden, dan onder 'beeldend'. Een aantal scènes in 'Hemelrijk' is zo onwaarschijnlijk pregnant. De roman bevat een erotische scène die zijn weerga in de Nederlandse letteren domweg niet kent. De scène krijgt in retrospectief een extra lading en dimensie wanneer Lau onthult hoe de verhoudingen tussen de bedpartners in werkelijkheid lagen. Dit is zo'n roman waarvan taal en verhaal in de lezer blijven hangen lang nadat het boek is dichtgeslagen. 'Hemelrijk' klinkt en zoemt na, langer, veel langer dan welke song van The Scene ooit. Verbijsterend goed. «

GWRRF.NL Lisette, 5 februari 2004

Popzanger Thé Lau (1952) verklaarde onlangs in een interview een bloedhekel aan macho's te hebben. Met de verschijning van zijn eerste roman, 'Hemelrijk', wordt al snel duidelijk waarom. In de positieve zin des woords 'infiltreert' Lau in het leven van twee gewone mensen, Casper en Hester, die vanuit een vervallen huis terugkijken op de turbulenties van hun leven. Sensatiezucht is volstrekt afwezig; indringende, poëtische en herkenbare emoties offreert hij des te meer. Lau lijkt zich in de literatuur helemaal thuis te voelen; hij doet geen enkele concessie aan de literaire mode en is bereid om tegen de macho's in voor een 'lege zaal' (ofwel: een handjevol lezers) zijn prachtige ding te doen. Blijven doen, Thé! «

KNACK Hans Comijn, 10 maart 2004

Matteus Lau is oprichter, zanger en vooral muziek- en tekstschrijver van de Nederlandstalige rockband The Scene. In 2000 debuteerde hij met de verhalenbundel 'De Sterren Van De Hemel', en nu, op 52-jarige leeftijd, giet hij zijn geheel eigen gevoel voor tekst en muziek voor het eerst in romanvorm: "Ik heb het schrijven van een muziektekst wel eens vergeleken met het trekken van een sprint en het schrijven van een roman met het lopen van een marathon. Het is heel ander werk dat ook een andere routine vergt. Een muziektekst kan je bij wijze van spreken op een bierviltje schrijven, of een idee onthouden en het later uitwerken, maar voor het schrijven van een roman moet je echt gaan zitten, het verhaal construeren. Toch is het niet zo dat het romanschrijven helemaal niets te maken heeft met wat ik als muzikant doe. Ook voor dit verhaal vond ik muzikaliteit zeer belangrijk: het ritme moest goed zitten, ik let zeer sterk op melodie, op de klank van woorden, en ook de harmonie is uitermate belangrijk - de liefdesscènes met Laura waren in dat opzicht essentieel." 'Hemelrijk' speelt zich af tijdens de laatste dagen van Casper Hemelrijk. Min of meer geveld ligt hij te bed; hij dommelt, doezelt, droomt en haalt jeugdherinneringen op. Casper vertelt driftig al zijn herinneringen aan Joris, een jongen van midden twintig, getrouwd en vader van een dyslectisch zoontje. Joris doet boodschappen en verzorgt de tuin voor Casper en zijn vrouw Hester. "Joris blijft bij Casper op bezoek gaan omdat hij meent dat hij iets zal opsteken van de contacten, maar telkens wanneer het over iets belangrijks begint te gaan, wimpelt Casper de conversatie af." Casper is een bijzonder grappige en fijne schets van Lau's vader. "Plus een resem medische problemen", zegt Lau. "Het is Caspers doodsangst die hem voortstuwt in zijn vertellingen. Ik heb geen doodsangst, maar wel angst om net als Casper bejaard en ziek te worden. Het is een weinig aantrekkelijk vooruitzicht en net zoals de angst Casper stuwt om te vertellen, heb ik de laatste jaren de werkdruk enorm opgevoerd." 'Hemelrijk' is een zeer gewikt en gewogen, zorgzaam stukje leven (de beschrijving van Lau's ouderlijk huis alleen al loont de moeite), een geraffineerde en intrigerende schets van de relatie tussen vader en zoon, en - als Casper uiteindelijk het achterste van zijn tong laat zien - een verhaal met een rake pointe. «

METRO 16 maart 2004

"...Meer bang van de liefde dan ik bang ben van de dood." Eén keer grijpt Thé Lau in zijn debuutroman 'Hemelrijk' terug naar het songrepertoire van The Scene, de band waarmee hij al jaren de Vlaamse en Nederlandse biertenten teistert. De zinsnede vervat meteen de grote thema's én de stemming van het boek. Aan het woord is Casper Hemelrijk, hoogbejaard en steeds slechter te been. We leren hem kennen in zijn laatste dagen, terwijl hij herkauwend een bilan opmaakt van de grote gebeurtenissen die zijn leven vorm hebben gegeven. Hester, zijn dementerende vrouw, en Joris, de jonge klusjesman in wie Casper zijn overleden zoon terugvindt, doen dienst als klankbord van zijn herinneringen. Een knetterend vuurwerk van dromen, flashbacks, dagboekfragmenten en gespreksflarden verlicht flits voor flits zijn verleden, dat bevolkt wordt door de afwezige vader, de onmogelijke liefde, de eeuwige rivaal en de verloren zoon. Tot een lichtstraal uit de hemel de ziel van mijnheer Hemelrijk komt redden uit de wachtzaal van het leven. "...de eeuwigheid duurt een paar seconden. Het is het leven... het leven... dát duurt pas eindeloos..." Thé Lau, uitmuntend in zijn eigengereide schrijftaal, bewijst met dit boek dat hij meer kan dan steengoeie songs fabriceren. «

[Media]