NRC HANDELSBLAD Hester Carvalho, 12 juni 2007

Beduusd kijkt Thé Lau vanaf het podium de zaal in. "Dit had ik niet verwacht. Ik dacht eerder aan een beleefd applaus van een paar oude fans." Het publiek van Paradiso heeft zijn band The Scene teruggehaald voor nóg een toegift. En daar staan de muzikanten weer, al was een deel van de apparatuur al versjouwd en het zaallicht al aan.

The Scene, die vijf jaar geleden uit elkaar ging, houdt een reünie. De vier originele muzikanten aangevuld met een huurgitarist hebben een CD gemaakt met de oude hits in nieuwe versies en twee nieuwe nummers. Na try-outs in België, gaf de groep het eerste Nederlandse optreden. Het was een succes. Opvallend was hoe oud de hits ('Blauw', 'Open', 'Zuster', 'Iedereen Is Van De Wereld') al zijn — en hoe vers ze nog klinken. De muziek van The Scene, een mooi amorf mengsel van lichte rock en een broeierig geluid, in combinatie met Lau's prettig raadselachtige teksten, is van alle tijden. En staat in het aanbod van Nederlandstalige rock nog altijd op eenzame hoogte.

Het concert bouwde toe naar een climax. De band speelde hecht, met zinderende momenten waarin het spel van gitarist Leendert Haaksma zich schor tegen Lau's ook al doorleefde stemgeluid aanvlijde. Hoogtepunt was het tweeluik 'Brand' en 'Zuster'. 'Brand' zong Lau samen met alleen organist Otto Cooymans. Dit nummer, met zijn strijdbare refrein ("vecht door tot het doodgaat / rust niet zolang het leeft") kreeg een huiveringwekkende uitvoering, die kon gaan over leven, dood of over het muzikant-zijn zelf. De uitvoering meteen daarna van 'Zuster', met het kokette refrein ("zuster, zuster, ga mee...") werd even koket beantwoord door bassiste Emilie Blom van Assendelft in een prachtig uitgesponnen, geïmproviseerde dialoog.

Hoogtepunt was natuurlijk de doorbraak-hit 'Blauw', aan het begin en nog een keer aan het eind. En hoogtepunt was ook het beeld van Thé Lau tot slot van zijn nummer Maan, het hoofd opzij en de armen gespreid, als een vogelverschrikker op het veld. «