BOL.COM Februari 2006

Dit keer geen onpersoonlijke hotelkamer die is omgetoverd tot interviewruimte, maar gewoon thuis in zijn gezellig rommelige woning aan het Amsterdamse IJ. Gekleed in zwart zit muzikant, tekstschrijver en dichter Thé Lau aan tafel. Al rokend komen zijn nieuwe album 'Tempel Der Liefde', zijn nieuwe boek en natuurlijk Nederlandse muziek voorbij.

Wist je dat 'Blauw' van The Scene tot de favoriete Nederlandse albums van Paskal Jakobsen (BLØF) behoort en dat het voor BLØF een beginpunt was? Door 'Blauw' zijn ze Nederlandstalige rock gaan maken. Ze vonden het de eerste Nederlandstalige muziek die niet flauw was.
"Ja, dat weet ik. Sterker nog: het is een nummer van 'Open' dat aan de wieg van BLØF heeft gestaan. Peter Slager had de eerste single van 'Open' gehoord en besloot een Nederlandstalige band op poten te zetten. Op zich zie ik dat niet helemaal zo want ik vond een paar nummers van Doe Maar zeker niet flauw. Het was volgens mij voor Peter niet zo dat het om Nederlandstalig ging. Het ging om Nederlandstalige rock. Hij had het niet voor mogelijk gehouden dat je met Nederlandstalige rock iets zinnigs kon doen."

Is Doe Maar voor jou het beginpunt geweest om in het Nederlands te gaan zingen?
"Nee, toen ik 21 was debuteerde ik bij Neerlands Hoop. Die wilde iets doen met een rockband. Daar was alles in het Nederlands. Neerlands Hoop bracht me op het idee om wat te gaan proberen. Wat ook hielp was dat de Engelse teksten die ik daarvoor schreef niet goed waren. Het was een andere tijd. Mijn oudste zoon spreekt vloeiend Engels omdat hij naar Cartoon Network keek. Ik heb me het Engels eigen moeten maken door veel te lezen en dat is niet handig als je songtekstschrijver wilt worden."

Je nieuwe album 'Tempel Der Liefde' verschijnt 13 februari, een dag voor Valentijnsdag. Is dat toeval?
"Dat hoorde ik van de week ook. Dat is dan wel een gelukkig toeval. Ik doe nooit aan Valentijnsdag."

Heb je 'Tempel Der Liefde' helemaal thuis opgenomen?
"Ja. Nou, alleen voor de strijkers ben ik naar een studio gegaan. Daar heb ik de spullen niet voor."

Dat lijkt me lekker werken.
"Ja, dat is super. Want als je dan midden in de nacht een idee hebt, kun je de computer openen, een file aanmaken en drie en een halve minuut later heb je gewoon iets waarvan je weet dat als je het goed mixt het aan het eind van de plaat zo blijft staan. De huidige technologie heeft zoveel dingen die altijd dwars lagen in één klap opgelost. Het enige wat er kan gebeuren, is dat je computer crasht."

Was je niet 24 uur per dag aan het opnemen?
"Juist niet. Ik ga gewoon zitten opnemen en op het moment dat de interesse verslapt, zet ik de computer af en ben ik weg. Een van de grote voordelen is dat je op kunt nemen wanneer je wilt en lang kunt werken. Je kunt iets laten inzinken en wanneer je tot de conclusie komt dat het totaal anders moet, heb je alle ruimte om te veranderen. Wat ik ook geweldig vind, maar dat werkt nog niet helemaal, is dat je digitaal met de studio kunt communiceren."

Ik las dat je een vriendje van je zoon hebt laten beatboxen. Dat gebeurt volgens mij ook alleen omdat je thuis aan het opnemen was.
"Ja, ik hoorde ‘m dat doen, heb ‘m meteen in zijn kraag gegrepen, mee naar beneden genomen en achter de opnamemicrofoon gezet. ‘Ga je gang!’”

Tegelijk met je CD verschijnt ook je nieuwe boek. Daarin verwerk je anekdotes uit je verleden en behandel je muzikale helden. Is er een verband tussen CD en boek?
"Ik heb vandaag de CD weer gedraaid als voorbereiding op de gesprekken van vandaag. De laatste weken ben ik alleen maar bezig geweest met schrijven en redigeren wat nogal vervelend werk is. Je kan wel heel duidelijk zien dat het door een en dezelfde persoon is gemaakt. Bij de CD is het 70% serieus en 30% grappig en bij het boek is dat precies andersom. Maar een bepaalde melancholieke toon zit in allebei."

Het boek gaat over een muzikant die tijdens een dronken tocht door de dakgoot terugdenkt aan gebeurtenissen uit zijn muzikantenbestaan en nadenkt over zijn muzikale helden. Dat lijkt me een boek waarin je heel veel kwijt kunt uit je eigen verleden.
"Ja, precies. Ik hoefde maar 50% te verzinnen. De andere 50% kon ik gewoon naar boven halen. Anders had ik dat ook nooit in drie maanden kunnen schrijven. Door het internet is research zo makkelijk geworden. Ik merkte ook dat ik tijdens het schrijven de helft van de tijd op Google zat. Even dit checken en dat nakijken. Dat is wel heerlijk werken. Er zitten over het algemeen veel anekdotes in. Ik heb gekozen voor de hilarische momenten. Echt 'Spinal Tap', zeg maar."

De dronken tocht door de dakgoot van het hotel is ook echt gebeurd, toch?
“Ja. De Belgische presentatie van het boek gaan we ook doen in de lobby van het Holiday Inn. De dakgoot gaat helaas niet lukken. Daar is te weinig plaats.” «