DE GELDERLANDER Peter Aansorgh, 9 februari 2004

Thé Lau en Mieke Stemerdink gaven afgelopen zaterdagavond een Duitstalig concert in Dinxperlo. Het optreden in Klein Theater Dinxperlo werd bezocht door zo'n tweehonderd bezoekers. Ze heten Thé Lau en Mieke Stemerdink. Beiden zitten ze (pakweg) midden in een zangcarrière. Totaal verschillend genre, dat wel. Dus ook een aanhang, zou je denken, waarin een wereld van verschil moet zijn te ontdekken.

Maar dat viel mee. Zaterdagavond zongen de twee -een zanger van serieuze, soms poëtische liedjes en een 'smartlappenzangeres'- de sterren van de hemel tegenover een paar honderd meest neutrale toehoorders. Nou goed, een handvol fans van Thé Lau: "Hij heeft iets heel eigens, is nergens mee te vergelijken." "Hij is diepzinnig en apart en heeft een speciaal publiek." En een paar van Mieke (Ex-Gigantjes) Stemerdink: "Ze is zo gezellig. Kan in haar eentje een hele zaal plat zingen." "Ze is een zangeres die stemming weet te creëren."

Thé Lau, ex-The Scene, winnaar van veel prijzen (Popprijs, Gouden Harp, Edison) en schrijver van twee boeken, zingt dit jaar op het Crossing Border Festival in Berlijn. Hij studeerde daarvoor een paar in het Duits geschreven nummers in en wenste die te testen in een grensplaatsje: "Wieviel Deutschers sind hier eigentlich?", riep hij. Dat viel behoorlijk tegen: geen vingers. In Klein Theater Dinxperlo zaten gewoon zo'n tweehonderd Achterhoekers.

Mieke Stemerdink, door Thé Lau persoonlijk uitgenodigd om mee te doen omdat hij (alleen met de Duitse liedjes) geen avondvullend programma had, trakteerde het bezoek voor een keer ook op Duitstalige nummers van onder andere Nina Hagen en Marlène Dietrich. Mooi, heel mooi. Met een perfecte Duitse tongslag gezongen. Stemerdink, vol blond, rood glitterpakje: "Ik ben Mieke." En wijzend naar haar twee muzikanten: "Drei Männer im Schnee." En net als het publiek zich afvraagt: Drei? Grapt de zangeres: "Eén is er onderweg blijven steken."

En voor degenen die Mieke Stemerdink ('ik heb nog nooit in Dinxperlo gezongen') niet kenden had ze trouwens ook nog enkele grappige ontboezemingen. "Al heb ik hier nog nooit opgetreden, ik kom wèl uit de Achterhoek. Mijn moeder woont in Zeddam, daar ga ik vanavond na de voorstelling naar toe." En "mijn ome Willem en tante Willemien uit Winterswijk zitten vanavond ook in de zaal. Het zijn mijn eregasten."

Thé Lau, barkruk, gitaar, showrook, had het merkbaar nog niet gemakkelijk met zijn Duitse teksten. Hij gaat eind van de maand in Berlijn voor 'zo'n negenduizend kritische Duitsers' optreden. "Maar ik zeg jullie eerlijk, ik heb mijn spiekbriefjes nog hard nodig." Toch waagde hij het er maar op ('Was muss passieren das passiert') en dat was maar goed ook. Thé Lau bracht een meeslepende voorstelling. En het klopt werkelijk dat hij 'anders' is. «