SPITS! Eline Verburg, 30 januari 2003

"Een boek schrijven is niet zo heel anders dan een songtekst maken", vindt Lau, wiens nummers 'Iedereen Is Van De Wereld' en 'Blauw' de bekendste zijn. "Je hebt iets ruws in handen, dat je moet laten flonkeren. En dan oppassen dat je net niet voorbij het kritische punt gaat; het moment waarna het doodslaat. Net als een kind dat een tekening maakt, en het nóg iets mooier wil maken, maar hem daardoor verpest."

In 'Hemelrijk' is daarvan zeker geen sprake. De roman over de bejaarde, flamboyante Casper Hemelrijk is knap geconstrueerd, verrassend en ontroerend. Casper woont met zijn vrouw Hester in een dorp aan de kust - zonder twijfel het Noord-Hollandse kunstenaarsdorp Bergen, waar Thé Lau zelf in 1952 is geboren. "De heer Hemelrijk en zijn vrouw verkeren in dezelfde situatie als mijn ouders, ze wonen samen in dat grote oude huis. De manier waarop Hemelrijk praat, is precies als de taal van mijn eigen vader. Voor de rest is bijna alles wat gebeurt fictie."

Het oude echtpaar krijgt vrijwel dagelijks bezoek van Joris, een jonge man die hun tuin onderhoudt en boodschappen doet. Omdat hij zelf niet zo'n geweldige vader heeft, voelt Joris zich prettig in Casper Hemelrijks gezelschap en luistert hij graag naar diens filosofieën over het leven. Die veel gemeen hebben met de levensbeschouwing van de schrijver: "De mens is nietig, maar tegelijk zo groot als het heelal zelf" en "God is de oerknal zelf en zit in iedereen." Tegelijkertijd maakt de heer Hemelrijk zich druk om triviale zaken: dat de halvarine in de supermarkt op is, bijvoorbeeld.

Het is opvallend hoe respectvol Thé Lau schrijft over de ouderdom, de aftakeling en de naderende dood. Hij veert op: "Ik heb inderdaad héél veel respect voor oude mensen en ik vind dat ze in ons land soms ronduit schandalig worden behandeld. Als kleine kinderen, alsof ze niet een schat aan levenservaring hebben. Heb je al gehoord van het voorstel om pyjamadagen in te voeren? Dat wil zeggen dat mensen in een verpleeghuis dan één dag in de week niet aangekleed worden. Oftewel: dat ze de hele dag hun bed niet uit komen. Om tijd en geld te besparen. Dat zo'n plan door iemand uit de politiek serieus geopperd wordt, bewijst voor mij nogmaals dat de wereld stapelgek is geworden."

Maar het blijft een wereld waarin Thé Lau nog veel heeft te ontdekken. "Ik wil het zeker niet laten bij deze roman. Ik ben een nieuwe weg ingeslagen en het voelt goed. Ook in de muziek. Met de band begon het patroon van plaat maken, toeren, plaat maken, toeren, me een beetje tegen te staan. Nu ik solo ben, word ik ineens gevraagd voor heel nieuwe dingen, zoals een optreden bij 'De Vrienden Van Amstel Live!'." Zo stond de oude rocker ineens naast Birgit Schuurman op het podium en was hij gastzanger van Di-Rect. "Het doet me heel erg goed; net zoals veel muzikanten uit de jaren '80 was ik beland in een mopperwereld. Met gezeur over kelderende CD-verkopen omdat mensen muziek downloaden en zo. Maar die jonkies die ik nu ontmoet hoor je daar helemaal niet over! Ze zijn veel vindingrijker, bedenken nieuwe dingen: de muziek staat weer voorop." «