ALOHA: DE VRIENDEN VAN AMSTEL LIVE!-SPECIAL Willem Bemboom, januari 2003

Eind vorig jaar besloot Thé Lau zijn band The Scene na een carrière van 23 jaar op te doeken. De Nederlandstalige muziekwereld is daarmee één van haar vaandeldragers kwijt, maar het publiek hoeft hem niet te missen. Nauwelijks bekomen van een succesvolle theatertournee treedt hij dit jaar aan op het 'De Vrienden Van Amstel Live!'-spektakel.

Het is alweer twaalf jaar geleden dat The Scene zich definitief vestigde aan de top van het Nederlandse muziekfirmament. De nummers 'Blauw' en 'Iedereen Is Van De Wereld' werden klassiekers in de Nederpop en de band speelde op zo'n beetje elk festival denkbaar. Pinkpop is de enige naam die in het imposante lijstje ontbreekt, al wordt dat gemis ruimschoots gecompenseerd door de succesvolle optredens op het Belgische dubbelfestival Torhout/Werchter in '91. Thé Lau vertelt: "Dat was een absoluut hoogtepunt wat mij betreft. We waren in één klap geen zwoegend, van club tot club trekkend bandje meer. Ik herinner me vooral het optreden in Werchter tot in het detail. Na afloop kreeg ik nog een compliment van Dave Stewart. Nou, dat was wat!"

Het ging The Scene in het begin van de jaren negentig dan ook voor de wind. Albums werden goed ontvangen en de zalen bleven vol. De laatste jaren wilde Lau echter zijn muzikale grenzen wat meer gaan aftasten. Kijk, voor de fans moest The Scene altijd klinken zoals men gewend was dat The Scene klonk", legt Lau uit. "Als we probeerden iets anders te doen, bijvoorbeeld een nummer met strijkers op de achtergrond, werd ons dat niet ik dank afgenomen." En hoewel Lau met The Scene "een jongensdroom kon verwezenlijken", bleek het echte doel niet haalbaar. "Ik heb altijd de Golden Earring voor ogen gehad als voorbeeld van hoe het moest. Die jongens hebben een status opgebouwd waar niemand aan kan tippen. Na verloop van tijd besefte ik me dat The Scene nooit het niveau van de Earring zou gaan halen. En dan ga je je vanzelf afvragen of het allemaal nog wel zin heeft."

In de zomer van 2001 merkte Lau dat er ook bij het concertpubliek iets begon te veranderen. "We speelden dat seizoen veel op festivals. Het viel mij op dat de mensen bij onze bekende nummers helemaal opleefden en het andere materiaal zo'n beetje 'ondergingen'. Dat er ineens zo enthousiast op bepaalde songs gereageerd werd, was natuurlijk erg leuk. Maar er begon bij mij toch iets te borrelen van: goh, straks worden we een tweede Status Quo. Met alle respect hoor, maar wat zij doen is toch het oude kloffie aantrekken en nog één keer het kunstje vertonen.  Dat zag ik niet zo zitten."

Vorig voorjaar werd bekend gemaakt dat The Scene er een tijdje tussenuit ging. Van een split was toen nog geen sprake, maar tijdens een succesvolle solotour langs de theaters besefte de zanger dat de knoop toch maar een keer moest worden doorgehakt. "Ik zat bij de Amsterdamse TV-zender AT5 te vertellen dat ik absoluut nog niet van plan was om op te houden met The Scene. Maar toen ik onderweg naar huis was, begon ik me ineens af te vragen of ik dat wel meende. Toen ben ik na gaan denken over wat voor toekomst ik zag voor de band. En vooral voor mezelf. Dat ik los wilde van het vaste stramien van 'de rockband' wist ik al. Daarnaast werden mijn theatertours een steeds serieuzer ding, dat kon ik niet meer zien als een uitstapje voor de wintermaanden. En als ik een idee in mijn hoofd had of met een ander project wilde meewerken, moest ik altijd eerst de hele band bellen of dat wel oké was. Zoals bijvoorbeeld het Ramses Shaffy-gala in 'Carré', of het duet met Sarah Bettens tijdens 'De Vrienden Van Amstel Live!' in Ahoy'. Dat hoeft nu niet meer."

Nu hij het heft in eigen hand heeft, blikt Thé vol goede moed vooruit op de toekomst. En die ligt niet alleen in platenland... "Ik ben nu bezig met een boek dat misschien eindelijk de roman gaat worden die ik al jaren wil schrijven. Maar natuurlijk blijf ik ook platen opnemen. En ook in de theaters blijf ik volop aanwezig. Het prettige is nu dat ik met mijn eigen band in elke bezetting kan spelen die ik wil. Chanson-achtige dingen doen in de theaters, maar ook festivals in een rock-opstelling. Ik heb mijn vrijheid echt herwonnen." «