HAAGSCHE COURANT Hans Piët, 29 mei 2002

Thé Lau is in zijn nopjes. De ex-zanger en gitarist van The Scene heeft zojuist te horen gekregen dat hij is toegevoegd aan het programma van het Belgische dubbelfestival Torhout- Werchter (eind juni). Het onderstreept, eigenlijk perfect, de grote mate van waardering die hij – sinds The Scene – bij onze zuiderburen krijgt. "Het heeft te maken met mijn teksten, is mij ingefluisterd. Behalve dat er in België meer wordt gelezen, zijn ze feller op literaire teksten", aldus Thé Lau (49) in Amsterdam. Decor vormt Café Noorderster, zijn stamkroeg waarmee grootse plannen bestaan. "Ik ben bezig met een operette over dit café. Het moet hier ooit met Koninginnedag worden uitgevoerd. Dat verhaal schrijft zichzelf. Het is een kwestie van af en toe aan de bar gaan zitten luisteren. Belangrijker is dat ik een deadline prik. Anders komt het nooit af".

Reden voor de ontmoeting is zijn eerste solo-CD 'De God Van Nederland'. Anderhalf jaar is Thé met de plaat, die een perfecte spanningsboog tussen tekst en muziek laat horen, bezig geweest. "Voor het eerst is er niets gebeurd dat ik niet wilde. Ik ben dan ook erg tevreden over het resultaat. Bij The Scene had je de situatie dat iedereen zijn steentje bijdroeg aan de instrumentatie. Eus (van Someren) bijvoorbeeld heeft zijn eigen geluid. Het is dus meermalen voorgekomen dat ik mijn zang moest aanpassen aan zijn gitaarpartij. In een rockgroep is dat overigens niets bijzonders. Dit keer heb ik echter alles wat per ongeluk in de instrumentatie gebeurde en waarvan ik vond dat het de zang tegenwerkte, weer gewist. Hoewel ik akoestisch ben begonnen is het gaandeweg toch meer een rockplaat geworden. Ik kan daarbij tevreden vaststellen dat hij het, wat de teksten betreft, kan opnemen tegen iedereen."

"Op productioneel gebied ligt dat anders, maar ik ken geen enkel Nederlands album met zodanig verregaande vernieuwingen dat het qua productie kan concurreren met het beste uit Amerika. In mijn experimenteerdrift heb ik nog wel even met loops gewerkt, maar die klonken uiteindelijk zo lullig dat ik een sessiedrummer heb ingehuurd. Eerlijk gezegd heb ik niet zo veel met elektronica. Ook computers interesseren mij niet echt. Ik heb thuis een oude laptop, die ik als tikmachine gebruik... En voor mijn e-mail, maar dat is het zo ongeveer. Bovendien geloof ik dat je geen energie moet steken in zaken waarin je absoluut niet kunt uitblinken. Zo heb ik op mijn 27ste het gitaarsolo's spelen afgezworen. Dat gebeurde nadat ik doorkreeg dat ik nooit zo goed zou worden als Jimi Hendrix of Eric Clapton. Mijn handschrift in de muziek is echt uit beperking ontstaan."

"Wat ik voor heb op veel Nederlanders is dat ik beschik over een sterk ontwikkeld ritmegevoel. Dat is eigenlijk mijn grootste kracht in muziek. Samen met de teksten... Voor goede teksten heb je eigenlijk twee dingen nodig. Het belangrijkste is dat ritmegevoel, dat zich uit in de klassering van de woorden. Het andere is een bepaald soort muzikaliteit, die hoorbaar wordt in de klanken die je gebruikt. Wat ik tegen veel Nederlandse teksten heb, is dat beide niet aanwezig zijn. Het is ook de reden waarom de meeste cabaretliedjes niet om aan te horen zijn. Dat vond ik ook zo mooi bij het lezen van 'Dichtertje' (1918) van Nescio. Dat is het taalgebruik van een muzikaal persoon. Mulisch heeft dat bijvoorbeeld niet. Die is, in tegenstelling tot Reve, niet muzikaal. Voor het eerst viel mij dat op in de periode dat ik gitaar speelde bij Bram & Freek. Zo zijn Freeks teksten wel vernuftig maar niet melodisch."

Voor het afwerken van de plaat ging Thé Lau bewust met Belgen in zee. "Dat komt omdat het niveau in de popmuziek er hoger ligt dan in Nederland. Er gebeuren daar spannender dingen, vind ik. Zo is K's Choice toch even iets anders dan Kane. Bovendien had ik, dankzij mijn Belgische succes met The Scene, het idee dat de rode loper voor mij zou worden uitgerold en dat gebeurde. Ze vinden het hier leuk als ik in de studio kom, maar daar zijn ze echt dolblij om mij te zien. In Nederland wordt een artiest te vaak beoordeeld naar zijn commerciële succes terwijl er veel musici met megaverkopen rondlopen, die ik helemaal niet zo goed vind". Dan blijkt dat de schrijver-componist tijdens het maken van 'De God Van Nederland' een aantal wonderlijke ervaringen heeft gehad. "De compositie 'Waar mensen wonen' – een van mijn beste ingevingen en om verschillende redenen mijn lievelingsnummer van de plaat – kreeg een bizar tintje omdat een half jaar nadat ik deze rap schreef, die twee vliegtuigen zich in de Twin Towers in New York boorden. Er ontstond een situatie die ik bijna letterlijk had beschreven."

"Een andere wonderlijke gewaarwording houdt verband met de albumtitel. Nadat ik het nummer naar een aantal platenmaatschappijen had gestuurd, kreeg ik van de V2-directeur als reactie; 'je weet toch waar 'de god van Nederland' vandaan komt'. Ik zei: 'ja, dat heb ik zo bedacht'. Hij wees mij vervolgens op Nescio. Ik heb 'Dichtertje' gelezen op weg naar Atlanta, waar ik met Sarah Bettens het duet 'Onder aan de dijk' heb ingezongen. Zijn 'God van Nederland' opende met precies dezelfde vragen als ik in dat nummer stel. Nadat ik het uit had, dacht ik: dit is gewoon mijn tekst. Wel heb ik in zijn verhaal het antwoord gevonden op een aantal vragen over mijn Nederlanderschap. Dat was verbijsterend, vooral omdat het zo hoog boven de wolken gebeurde. Het was bijna een mystieke ervaring. Ik moest constateren dat er in honderd jaar niets is veranderd."

Spelen met taal is belangrijk voor Thé Lau geworden. "Onlangs herinnerde ik mij weer hoe moeilijk ik het schrijven vroeger vond. Dan liep ik de oefenruimte uit en ijsbeerde ik door de buurt in de hoop een ingeving te krijgen. Nu begin ik echt handenwrijvend aan de tekst. Ik beleef er zoveel plezier aan." Bij de vorige ontmoeting was Thé Lau bezig van de liedtekst 'Stella' een roman te maken. "Die poging heb ik opgegeven. Ik heb gemerkt dat ik veel meer de man van de korte sprint dan van de marathon ben. Bij het maken van korte verhalen merk ik soms dat de zinnen zichzelf schrijven, wanneer je in een bepaalde gemoedstoestand bent. Dan ben je eigenlijk het best bezig. Vaak heb je dan ook moeite om wat er in je hoofd omgaat bij te houden. En uiteindelijk blijken het vaak de spannendste passages. Zelfs als er geen uitzicht op publicatie is, zou ik mij met proza schrijven bezighouden. Ik vind het zó leuk. Leuker zelfs dan gitaar spelen." «