GRENSGEVALLEN

HUMO (B) Februari 2000

Thé Lau (1998)Volgende maand verschijnt 'De Sterren Van De Hemel' (Vassallucci/Van Halewijck), de eerste verhalenbundel van The Scene-opperhoofd Thé Lau. In deze 'Grensgevallen' mag hij alvast zijn favoriete films opdiepen. Thé Lau: "Hoewel ik zeker geen filmkenner ben - ik bekijk films meestal pas als ze op televisie verschijnen - haal ik er als muzikant toch dikwijls inspiratie uit. Verhalende songteksten vormen namelijk het decor van je nummer, en bij het schrijven heb ik wel eens scènes uit mijn favoriete films in gedachten. Ik probeer dan een sfeer te vertalen in mijn tekst. Ik maak er ook altijd een tekening bij: omdat ik soms erg lang over één song doe, weet ik dankzij dat geïmproviseerde storyboard drie jaar later nog altijd wat het oorspronkelijke idee was."

1. MARTIN SCORSESE - 'RAGING BULL'
"Toen ik voor de eerste plaat van The Scene de tekst van 'Uit Verwarring' schreef, had ik de sfeer van 'Raging Bull' voor ogen. Je weet wet, een Italiaanse don in hemdsmouwen aan een tafel met bergen voedsel erop en een gemoedelijke sfeer die elk moment in totale agressie kan omslaan. De Niro is er echt fantastisch in, al voel ik me eigenlijk meer verwant met Dustin Hoffman. Iedereen die in de zestiger jaren puber is geweest, blijft zijn leven lang een beetje hippie. Telkens als ik Hoffman zie, zelfs in 'Wag The Dog', denk ik: 'Hoffman, ooit was jij jong in de jaren zestig'. Het is leuk om je helden ouder te zien worden. Jezelf, dat is een ander verhaal (lacht)."

2. STANLEY KUBRICK - 'PATHS OF GLORY'
"De Eerste Wereldoorlog spreekt in België veel meer tot de verbeelding dan in Nederland, maar als ik iets wil schrijven over de verschrikkingen van de oorlog, voel ik 'Paths Of Glory' van Stanley Kubrick altijd als een grote steun in mijn rug. Het is een vreselijk cynische en tegelijk erg mooie film. Ik ben geen onvoorwaardelijke Kubrick-fan: 'Dr. Strangelove' vond ik destijds wat minder, en van 'Eyes Wide Shut' is me alleen bijgebleven dat hij veel te lang was. Ik ben nu zeventien jaar samen met mijn vrouw, en in die jaren is best wel één en ander gepasseerd, maar om over dát thema nu zo'n ontzettend lange film te maken? En waarom hebben Tom Cruise en Nicole Kidman in godsnaam sekslessen genomen als ze in geen enkele scène met elkaar naar bed gaan?"

3. JOHN LANDIS - 'THE BLUES BROTHERS'
"'The Blues Brothers' was voor mij niet alleen een bliksemscholing in Amerikaanse popmuziek, ik herkende ook allerlei toestanden on the road. De scène in de countrybar bijvoorbeeld, want er is ook in Nederland een stuk redneck-country: als je daar optreedt, ontbreekt enkel het kippengaas voor het podium. Je ziet aan de film dat John Landis een echte muziekliefhebber is, en ik heb er bovendien uit geleerd dat ik maar beter met mijn handen van de Amerikaanse popmuziek blijf. Eens je die keuze voor 'hands off the blues' hebt gemaakt, voelt het aan als een bevrijding: je bent namelijk verplicht je eigen blues te maken zonder hún riffjes te plunderen."

4. MICHAEL CURTIZ - 'CASABLANCA'
"Ik ben dol op klassiekers: 'Citizen Kane' vind ik heel mooi, maar voor 'Casablanca' ga ik handenwrijvend zitten. Ik krijg het elke keer opnieuw warm van Ingrid Bergman, die er in tegenstelling tot Marlène Dietrich nooit gedateerd uitziet. Hitchcock vond haar dan ook terecht de meest sexy actrice van het hele circus. Ik herken ook iets van Humphrey Bogart in mezelf: we waren allebei niet meer van de jongsten toen we doorbraken, en als ik een tijdje niet optreedt, slaat het 'Humphrey Bogart-syndroom' toe: uit pure verveling ga ik - omdat ik me niet kan uiten - veel roken en van alles door elkaar drinken."

5. MARIA PEETERS - 'KRUIMELTJE'
"'Kruimeltje' ben ik onlangs samen met mijn kinderen gaan bekijken. Maria Peeters staat terecht in de spotlights, ik hoop voor haar dat ze 'm naar Hollywood sturen als inzending voor de Oscars. Eén van mijn kinderen moet vanwege zijn leeftijd af en toe bij de knokfilms vandaan gehouden worden, maar zelfs hij was onder de indruk. De situaties zijn allemaal erg 'Oliver Twist', maar dat stoort niemand. Bovendien speelt Jan Decleir opnieuw een overtuigende slechterik, Vader Keyzer: reden genoeg om te gaan kijken." «


[Media]