PAUZE Marjolein Rotsteeg, 1994

'Even een concertje pikken'. Hoe vaak denk je dat niet achteloos? Laat dat 'even' maar weg, want bij 'een concertje' komt heel wat kijken. Voor de band op het podium staat, heeft de roadcrew er al een werkdag op zitten. Ook na het optreden hebben ze nog uren te gaan. Hoe gaat het er op een doordeweekse donderdag aan toe behind the scenes bij The Scene? En passant een inwijding in leven, werken en taal 'on the road'...

13:00 uur: De grote truck met oplegger van The Scene staat op de vrachtwagenparkeerplaats aan het Moreelsepark in Utrecht. Waarom niet meteen doorgereden naar de plaats van handeling, 'Tivoli' aan de Oudegracht? Zit op slechts twee minuten afstand... Zwaar vrachtverkeer is echter een te grote belasting voor de muren van de eeuwenoude werfkelders onder de grachtenpanden. Daarom moet de circa zesduizend kilo aan apparatuur in etappes worden overgeladen in een kleinere 'van' die wel bij 'Tivoli' mag komen. De weergoden werken niet mee. Als begonnen moet worden met overladen komt het water en de hagel met containerladingen uit de hemel gestort. Eerst kennisgemaakt met de truckchauffeurs William en Jan. De laatste is tevens lichtman. Imar, annex monitormixer (een monitor is een speaker waardoor de bandleden zichzelf en de rest van de band horen), checkt even of alles oké is en rijdt vast door naar 'Tivoli'. Twee 'humpers', ook wel 'stagehands' of 'sjouwers' genoemd, van 'Tivoli' helpen overladen. De laadklep van de van kan precies onder die van de truck worden gereden, zodat de flightcases (kisten op wieltjes) met apparatuur zo van de ene in de andere wagen gerold kan worden.

13:20 uur: De van zit nokkienokkie met alleen al het licht, zo'n 60 kilowatt (= 60.000 watt = 1.500 gloeilampen van gemiddelde sterkte), en een 'klein stukkie backline' (versterkers)! Rijden maar!

13:35 uur: Op de Oudegracht is in enkele minuten gelost.

14:15 uur: De tweede ronde duurt aanzienlijk langer. De van staat bijna een half uur vast achter de drankleverancier. Met de lengte van de file, neemt de irritatie van de wachtende automobilisten evenredig toe. Er blijkt nog een derde rit nodig te zijn om het benodigde spul over te krijgen. En dan hoeft de eigen geluidsinstallatie er nog niet eens uit! Om even na drieën is alles over en kan het echte werk beginnen: het opbouwen.

15:15 uur: Het podium staat vol kisten. Voor een buitenstaander is het een pure chaos. Inmiddels hebben we kennisgemaakt met de drie andere leden van de roadcrew: Dick (mixer van het zaalgeluid), Sergei (instrumentenverzorger) en Job (tevens verkoop merchandise). De rigs (stalen balken) voor het licht worden omhoog getakeld, de spots worden bevestigd. Gitaarversterkers worden uit de flightcases gehaald, de risers (mini-podia) voor toetsenist Otto Cooymans en drummer Jeroen Booy opgezet. Ruim 550 meter kabel verbindt de apparatuur zowel met elkaar als met het lichtnet. De nieuwste aanwinst is zo nieuw dat-ie nog in kartonnen dozen zit: een digitale 24-sporen recorder met toebehoren. "We nemen voorlopig alles op", vertelt tourmanager Martin Lürsen. "En er komt een keer een live-CD. Of dat in '94 zal zijn of het jaar erop, zien we nog wel." Er is meteen al materiaalpech: één van de drie tapes blijkt niet geformatteerd te zijn, waardoor ze maar zestien sporen kunnen gebruiken. Tsja, de moderne technologie...

15:30 uur: Een blik in de kleedkamer en koelkast leert veel over de zogenaamde 'rider', het verlanglijstje qua eten en drinken van een band. Bier, fris, wijn, een zak Bugles, anderhalf volkoren, gesneden kaas, twee soorten vleeswaren, sandwichspread, hagelslag, koekjes, een mand fruit en repen.

15:35 uur: In de voorverkoop zijn er 700 à 800 kaartjes verkocht. De totale capaciteit van 'Tivoli' is 1.000.

15:40 uur: Op de versterker van bassiste Emilie Blom van Assendelft prijkt een foto van haar oudste dochter, Jane (4). Waar zij haar inspiratie haalt uit een klein meisje, put Otto die uit een iets groter meisje; op zijn keyboard prijkt een plaatje van een pin-up. Ze hebben per slot van rekening geen bureau...

15:45 uur: Roadie Martin, hiervoor werkzaam bij Herman Brood, is bezig om met een Sorbo-doekje de bekkens van het drumstel glimmend te poetsen.

16:15 uur: Het licht en de P.A. (het systeem van speakers dat op het publiek is gericht) wordt getest. 'Tivoli' heeft net een nieuwe mengtafel (om het zaalgeluid mee te regelen) aangeschaft.

16:30 uur: Imar checkt alle microfoons even uit, waarbij hij het hele alfabet afwerkt en de grootst mogelijke nonsens roept ('hussen met je neus ertussen'). Dick stelt net als jij thuis je versterker de knoppen af op het gewenste geluid. Meer hoog of juist meer laag, enzovoorts. De 'backdrop' (het decor) wordt opgehangen. Basgitaar, gitaren, drums en toetsen worden getest. Er wordt géén echte soundcheck gedaan. "Doen we nooit", aldus Dick. "Bovendien hebben we een voorprogramma." Hard maar waar. Tijdens het halfuurtje Chicas del Rock kan hij mooi het geluid afstemmen op een gevulde zaal. Een volle zaal galmt veel minder dan een lege; mensenlichamen hebben een hoog dempingsgehalte. Terwijl de roadies doorwerken, de vijfvrouwsband Chicas del Rock arriveert, apparatuur opstelt, soundcheckt en de roadcrew eet, rijden fotograaf Niels en ik naar Amsterdam om de bandleden op te halen.

19:32 uur: Tourmanager Martin Lürsen meldt zich op het adres van Jeroen Booy. Toch een luxe, voor een Nederlandse band, om zo te kunnen reizen. "Het is een luxe, maar je hebt het eigenlijk ook nodig", zegt Jeroen. "Twee jaar geleden reden we nog in een busje met alle apparatuur erin en twee roadies." Martin belt gitarist Eus van Someren, feliciteert hem met de verjaardag van z'n vrouw en zegt hem dat ze eraan komen. De lange Mercedes wordt gehaald en de rit kriskras door Amsterdam, om alle bandleden op te halen voor het concert in Utrecht, begint. Bij elke bocht rammelt een lading flessen (leeg of vol?) op de bodem van de auto. Voorman Thé Lau is de tweede tussenstop. Via Eus gaat het naar Otto.

20:20 uur: Jeroen en Martin hebben heel Amsterdam gezien wanneer Emilie als laatste wordt opgepikt. Op naar het tankstation!

20:30 uur: Tijdens de pitstop bij Esso tankt iedereen -gratis- koffie en Martin een duo -niet gratis- hotdogs. "Op de rider staat uitdrukkelijk 'NO JUNK FOOD!'", lacht hij, terwijl hij een dubbele dosis mosterd neemt. Thé schept een zak vol drop.

20:38 uur: Koffie op? Gaan!

21:05 uur: De Mercedes kan pal voor 'Tivoli' geparkeerd worden. Op het programma staat dat de Chicas del Rock om 21:15 beginnen. Het wordt tien minuten later. Voor The Scene dus ook. Wat pertinent niet mag uitlopen is de eindtijd van half één, vanwege de vergunning. Met het podium is alles goed gekomen. Onvoorstelbaar dat het ooit zo'n chaos was... Ook de derde tape voor de live-opnamen is alsnog geformatteerd.

21:15 uur: Er wordt wat ongein getrapt in de kleedkamer, Emilie spreekt de zak Bugles aan, een drankje wordt genuttigd en verder is het vooral wachten op wat komen gaat.

21:25 uur: De 'Chicas' zetten in en krijgen het publiek aardig mee. Voorprogramma zijn is ondankbaar werk, maar ja, je moet ergens beginnen. Meestal doet Het Hart, de band van roadie Job (diezelfde van de merchandise) het voorprogramma. Soms niet. Jammer, maar Job zit er verder niet zo mee.

21:45 uur: Thé meldt enigszins verontrust dat hij nog niet zenuwachtig is. "Voor elk optreden ben ik het. Niet bloednerveus, maar ik voel wel een zekere spanning. Zoniet, dan is het niet goed."

22:05 uur: De 'Chicas' komen uitgelaten van het podium. Ze kletsen met een snelheid van 180 kilometer per uur.

22:10 uur: Behalve Scene-leden en hun tourmanager wordt iedereen uit de kleedkamer verbannen. Omkleden, concentreren en wachten...

22:37 uur: The Scene komt op en opent met het ingetogen 'Feest'. Bij het tweede nummer, de classic 'Blauw' gaat 'Tivoli' massaal uit het dak om er niet meer in te komen. Job speelt in de loop van het optreden nog een partijtje tamboerijn mee. De eerste tien rijen worden al gauw één kolkende massa en blijven dat tot aan de slotakkoorden van de laatste toegift, 'Vrienden'.

00:25 uur: The Scene komt van het podium. Zonder één woord te zeggen verdwijnen ze de kleedkamer in na een netto speeltijd van tegen de twee uur.

00:45 uur: Eus meldt zich als eerste voor het podium bij een drietal fans; rolstoeler Geert en die-hards Margaret en Ping uit Rhenen. De kleedkamer raakt inmiddels overbevolkt. De dochter van Otto, Maaike, is er met enkele vriendinnen. Ze hebben het over het studentencafé 'De Woeloemeloe', 'De Wo' voor intimi. Maaike vond het gaaf. Fan Jacqueline (20) heeft zelf een Scene-shirtje ontworpen en komt het laten zien. Wat opvalt is dat er geen groupies zijn, de fans geen handtekeningen willen, maar gewoon even gezellig komen bijkletsen. Ondertussen doet de merchandisestand zaken. Posters, stickers, CD's, T-shirts, shorts en sweaters worden aan de fan gebracht. Geen topomzet. William en Job zijn matig tevreden. Tourmanager Martin is aanmerkelijk tevredener met de opnamen. Intussen is de crew druk bezig met afbreken en inpakken. Dick voelt zich beroerd. De griep steekt de kop op. Komt slecht uit met nog twee optredens voor de boeg het komend weekend. Thé blijft maar roepen dat hij naar 'De Wo' wil. "Zoiets roepen ze altijd", legt Martin Lürsen uit. "Maar we gaan nooit stappen."

01:30 uur: De band neemt afscheid en stapt in de Mercedes. In bijna omgekeerde volgorde wordt het ritje Amsterdam gemaakt. Alleen zal Otto als eerste gedropt worden. Het onderwerp van gesprek op de terugreis is Otto's dochter. In de gang van 'Tivoli' staan nog twee meisjes met rugzakken. Ze komen uit Kortrijk, België en zoeken een lift naar Amsterdam. Job neemt ze mee. Erik, de motor achter fanclub Scenario, gaat met de trein terug naar Tilburg. De laatste is allang weg, maar om 05:25 gaat de eerste weer...

01:45 uur: Thé blijkt zijn schoenen voor op het podium te zijn vergeten. Dick pakt ze in. Het zijn ook net kinderen...

02:00 uur: De van staat afgeladen klaar voor de tweede rit richting truck op het Moreelsepark. Sergei en William delen daar een biertje in de gure wind. Vragen ze zich zo nu en dan niet af waar ze in godsnaam mee bezig zijn? "Weet je", zegt William, "ik doe dit nu acht maanden. Ik ben meteen echt opgenomen in de familie. Ik word geaccepteerd zoals ik ben. En wat moet je anders op deze tijd? In bed liggen? Dat doen de meeste mensen, maar dan beleef je niks. Zegt Dick altijd: 'Je kan ook thuisblijven, maar dan heb je nooit wat'." Dat neemt niet weg dat het leven van een roadie voornamelijk bestaat uit hard werken en (te) weinig slaap.

02:30 uur: Jeroen Booy is thuis. Tourmanager Martin moet nog een half uurtje verder. De truck kan vanuit Utrecht vertrekken richting Vianen, waar een deel van de crew overnacht. Morgen staat 'De Flint' in Amersfoort op de agenda. Over een kleine drie uur kan ook Erik van de fanclub naar huis. «

[Media]