NOORDHOLLANDS DAGBLAD Arjen van Ginkel, 17 september 1994

ZAANDAM - Optreden: The Scene. Bezetting: Thé Lau (zang/gitaar), Eus van Someren (gitaar), Emilie Blom van Assendelft (basgitaar/zang), Jeroen Booy (drums) en Otto Cooymans (toetsen/zang). Gehoord: 15/9 in 'Drieluik'.

"Wat moet je nou in Zaandam", werd er vooraf gekscherend tegen The Scene opgemerkt. Het antwoord van zanger Thé Lau was simpel: spelen. Inpluggen en gaan, net als tijdens die andere honderdtwintig concerten die jaarlijks worden afgewerkt. The Scene is een van de succesvolste Nederlandstalige rockbands, veelvuldig onderscheiden en ronduit geliefd in België. Daar zouden ze een contactmakend praatje van Thé, weliswaar geen geboren spreker, welwillend aanhoren. In Zaandam beginnen ze te schreeuwen en te morren. Er is betaald dus mag je geen tijd verkletsen. Een ervaren band grijpt op zo'n moment de gitaren en doet wat het moet doen: spelen.

The Scene heeft na vier platen genoeg mooie nummers in voorraad om aan dat verlangen tegemoet te komen. Het werk van hun eersteling, 'Rij Rij Rij', komt in het tegenwoordige repertoire niet voor. Het vertrekpunt ligt bij de tweede CD 'Blauw'. De gedegen rock is voorzien van een stuwend ritme, waarop het prettig deinen is en goed in het gehoor liggende melodieën omlijst door bescheiden achtergrondvocalen. De muzikale horizon van The Scene vertoont geen vernieuwende experimenten. Mocht dit alles niet zo spannend klinken, die eenvoud is vol bezieling en subtiele extra's. Thé Lau heeft een karakteristiek, nasaal stemgeluid en gitarist Eus van Someren legt een gedrevenheid aan de dag die je goed doet. Daarnaast schrijft Thé Lau teksten, waarvan sommige direct in een kaftje kunnen voor in de boekhandel. Een taal waar je fantasie mee aan de slag kan, opgeslagen in zinnen als: 'Ik hoor mijn eigen woorden vallen, maar niemand wordt geraakt' ('Open'). Teksten die langer meegaan dan de duur van een CD.

Een ander voorbeeld is 'Beschaving', een imponerende aanklacht tegen de barbaren die een horde vormen en alles platbranden wat zij barbaars vinden. 'Dit is de beschaving, dit is mooi en groot, dit is kwetsbaar voor beschadiging en domheid eist de dood'. Live kreeg dit nummer de extra dimensie die in de studio niet voor handen is, en tijdens 'Geloof' werd duidelijk dat ze op stoom waren. Op die momenten bespelen de vingers van Lau de hals van de microfoon en ziet Eus niets meer van het concert. Geen langdradige solo's, geen tijdverspilling, slechts af en toe een rustpunt zoals het nog altijd prachtige 'Brand'. In tegenstelling tot anderen zingt Thé Lau verstaanbaar, dat voorkomt echter niet altijd de misverstanden tussen held en publiek. 'Feest' is een mooi, melancholiek lied over afscheid en hop, daar gingen de aanstekers omhoog, want het is toch een ballad? De aanvankelijke matheid was toen allang weggespeeld. 'Geef Nooit Op' klonk het vanaf het podium en ze hebben gelijk. Wie donderdag verzaakte kan het gemis met de binnenkort te verschijnen live-CD compenseren. Want al is de woede in een nummer als 'Iedereen Is Van De Wereld' misschien wat bekoeld, The Scene blijft iets speciaals. Aan het slot moest Thé handen schudden en riep hij tegen de voorste scharen: "Ik ook van jullie." «

[Media]