APELDOORNSE COURANT Arnold Zweers, 1996

Het is Nederlandstalig. Maar ik heb er niets van verstaan. Ja, wat bekende kreten. Blauw blauw. Open. De wereld is van mij. Omdat ze passen in bekende melodieën vang ik flarden op. Thé Lau mompel-zingt vooral binnensmonds. Zingen hoefde hij nog niet toen hij in ZZ & De Maskers zat. Want Bob Bouber ('Ik Heb Genoeg Van Jou') zong daarin. Ooit, in een heel ver verleden. Nu is Thé Lau (43) de frontman van The Scene, één van de bekendere Nederlandstalige bandjes die dit land rijk is. Het bijna volle 'Gigant' vermaakte zich er zaterdagavond wel mee. The Scene heeft geen act. Nummers worden ook niet aan elkaar gepraat. Desondanks is er wel wat te zien. Dat hoofd van Thé Lau bijvoorbeeld. Een kruising tussen Mr. Bean en zo'n eeuwig triest kijkende welzijnswerker. Links van hem Eus van Someren, de leadgitarist. Continu als een gek schuddend met zijn hoofd. Kon zo uit een inrichting zijn ontsnapt. En dan rechts van Thé dat schatje van een bassiste, Emilie Blom van Assendelft. Kort felrood rokje, sexy koppie. In 'Gigant' kun je haar van alle kanten bekijken omdat dat podium zo raar in die zaal staat.

The Scene. Soms tijdens het optreden wordt je overmand door de gedachte van: al die nummers lijken op elkaar. In bepaald opzicht is dat ook zo. Want die Lau geeft met zijn stem overal dezelfde klankkleur aan. En toch. The Scene heeft wel iets. Het duurt echt niet lang of de eersten in de zaal beginnen met hun hoofd mee te zwaaien. Die ene gek op het podium werkt kennelijk aanstekelijk. En voor je het weet heeft de band het publiek behoorlijk in de greep. Het is dan zaak gewoon maar mee te schudden. The Scene onderga je op zo'n moment. Niet letten op woorden of flarden van zinnen, want dat levert toch niets op. Ook niet trachten die nummers muzikaal te ontrafelen. Wat je raakt bij het bekijken van deze formatie is in ieder geval de eerlijkheid van de Scene-muziek en de grote inzet van de vijf muzikanten. Niet dat deze band ooit de echte top zal halen. Niet dat je ze in de Kuip moet laten spelen. Dit is een bandje voor de kleinere podia. In die sfeer bloeit The Scene op. Als zodanig kunnen ze nog jaren mee. En dan zal er vast wel weer eens een top 40-hitje in zitten, zoals 'Blauw'. Of dat van de laatste CD 'Arena' afkomstig kan zijn, valt nog moeilijk in te schatten. Want, als gezegd, de muziek van The Scene moet je niet trachten te ontleden, niet pogen het ene nummer van het andere te onderscheiden. Een avondje met The Scene is een kwestie van je onderdompelen en verder niet bij nadenken of over lullen. Met die instelling is het best de moeite waard. «

[Media]