(BRON ONBEKEND) René Megens, november 1994

Zouden de vele fans van The Scene het te druk hebben met het thuis afdraaien van de nieuwe CD en/of het bekijken van de verse video en het fotoboek van hun favorieten? De vraag ligt voor de hand als je constateert dat er gisteren slechts vierhonderd mensen afkomen op The Scene. En dat in 'De Vereeniging', waar het trouwe publiek verzuipt in de immense ruimte. De Amsterdamse band vergaat het niet beter, want ze gaat kopje onder in een galmbad. Negatieve geluidsfactoren bepalen weer eens de kwaliteit van een live-gebeuren. Dat is sneu, want het live-album 'The Scene' laat goed horen welk een topband The Scene is als het gedijt in een uitgebalanceerd geluid. Alle nummers van 'The Scene' werden gisteren gespeeld. En er was meer. Onder andere de cover 'Waterdrager', dat The Scene aanleverde voor een hommage aan Boudewijn de Groot. In een Who-aanpak kende het nummer een fijne dynamiek.

De muziek van The Scene is organisch, doortimmerd en bij vlagen suggestief. Het vijftal rockt met gemak en is soms funky. Het draait op gezette tijden een lager toerental en dan komt Frank Boeijen even om de hoek kijken. The Scene steunt op de lichtbruine stem van Thé Lau, de sympathieke popster tegen wil en dank, toetsenist Otto Cooymans en gitarist Eus van Someren. De eerste vormt het kleurige cement van de band. De laatste zorgt met enkele ruwe bolster-soli voor een smerig randje. Hoe onsympathiek het 'Vereeniging'-geluid ook is, de songs blijven overeind. Want The Scene heeft onverwoestbare songs op zijn naam staan met als hoogtepunten 'Geef Nooit Op' en 'Iedereen Is Van De Wereld'. Deze laatste song is niet alleen een publieksfavoriet, maar ook het beste Nederlandstalige rocknummer. Tenminste volgens de toevallig ook in Nijmegen aanwezige Angela Groothuizen, die als een hardrockzangeres even meedoet. En dit soort toetjes serveren ze niet als je thuis bij de centrale verwarming zit met 'The Scene'. «

[Media]