HET NIEUWSBLAD (B) Dominique Trachet, november 1994

Even sobere, als gevoelige poëzie combineren met de gedrevenheid en de tomeloze energie van rock 'n' roll, het is niet iedereen gegeven. Wie daar in de Lage Landen weergaloos in slaagt is The Scene, de Nederlandse groep rond songschrijver, gitarist en zanger Thé Lau. De groep bewijst het nog maar eens met een schitterend live-album dat tegelijk met een live-video wordt uitgebracht en waarop meer dan één Scene-klassieker is terug te vinden.

The Scene was al jaren een hardwerkende band toen de groep na drie albums, eerst in ons land, doorbrak met 'Blauw'. Van een subtopper groeide de groep vooral met het hitsucces van de titeltrack uit tot een onbetwiste topper. Een groep ook die vooral live hoge toppen scheert en op zowat alle belangrijke festivals wordt gevraagd. Opvolgers 'Open' en het prachtige, maar iets te snel aan de kant geschoven 'Avenue De La Scene' bestendigden dat succes en bezorgden de groep podiumkaartjes voor Torhout/Werchter en Parkpop. Uit al die CD's kozen Thé Lau en de zijnen nummers voor de nieuwe CD, een live-album dat werd opgenomen in de Amsterdamse 'Paradiso' en - voor ons land - in Beselare en Werchter op respectievelijk 9 april en 2 juli van dit jaar. Nummers als 'Rigoreus', 'Zuster', 'Iedereen Is Van De Wereld' en 'Blauw' staan zij aan zij met pareltjes als 'De Schaduw Van Het Kruis', 'Samen', 'Geef Nooit Op' en 'Soldaat'.

Meer nog dan op andere liveplaten voel je hier hoezeer studio- en livewerk van elkaar verschillen. Bij studio-opnamen heb je altijd het gevoel dat het nummer primeert, dat de song de artiest gebruikt. Bij een live-optreden liggen de kaarten omgekeerd, daar staat de song in functie van de artiest. "Wat dat betreft zou ik het liefst alle platen live opnemen", zegt Thé Lau wanneer we het daar in een Brussels café over hebben. ?"Maar dat kan natuurlijk niet. Ik heb ooit met het idee gespeeld om eerst drie maanden te toeren met allemaal nieuwe nummers vooraleer ze op te nemen, maar zo werkt dat live uiteraard niet. Niemand zou de songs immers kennen, respons zou er nauwelijks zijn. Dus blijf je opgezadeld zitten met de steriele omgeving die een studio hoe dan ook blijft. Vergelijk de originele versie van 'Blauw' maar eens met die op de live-CD; vroeger speelden we dat klungelig, klonk dat een beetje mager en zeker niet als de razende locomotief die de song nu is geworden. Andere songs daarentegen zullen na verloop van tijd juist afkalven."

Een performer is per definitie een beetje een demagoog. Waar trek je zelf de grens?
"Ik trek de lijn waar er gevochten wordt of waar er gevaarlijke situaties ontstaan. Onze regel is dat er op onze concerten geen gewonden mogen vallen, en als pogoërs, stage- of skydivers te wild tekeer gaan en niet van kalmeren willen weten, leg ik de boel plat. Want bepaalde mensen vooraan bij het podium willen dan wel keihard uit de bol gaan, maar er zijn evengoed mensen die dicht bij het podium komen staan om gewoon met de ogen dicht te luisteren, om geconcentreerd en van op de eerste rij naar de band te kijken. Die mensen moeten dat niet bekopen met een laars in de nek."

MACHTSGEVOEL
"Eén keer hebben we een gewonde gehad, een jongen die door zijn kompanen te hard over de afrastering van de frontstage werd gekeild, op zijn hoofd terechtkwam en moest worden afgevoerd. Dat had ik toen te laat gezien. Maar er zijn natuurlijk wel zangers die kicken op het machtsgevoel. Je ziet dat met Mick Jagger in die film over het Monterey-festival toen er tijdens dat optreden van de Stones een jongen werd doodgestoken."

In hoeverre is optreden een noodzakelijkheid?
"In niet geringe mate. Met The Scene treden we drie maanden per jaar niet op; twee in de winter en één maand in de zomer. Tegen het einde van die zelfopgelegde rustperiodes word ik een beetje chagrijnig, dan moet ik het podium op, want dat is blijkbaar toch een uitlaatklep voor emoties, remmingen en frustraties die ik op een andere manier niet kwijt kan."

Volgens sommige artiesten dragen spanningen binnen de groep bij tot goede prestaties op het podium.
"Nou, dat heb ik onderhand al zoveel meegemaakt dat ik het kan missen als kiespijn. Dat romantische beeld van hoe meer ruzie, hoe creatiever een groep is, daar kan ik echt niet inkomen. Wij gaan op een rustige, volwassen manier met elkaar om. Je zult ons ook zelden die typische macho-onzin horen uitkramen die je in andere groepen dikwijls aantreft."

VROUW
"Dat heeft te maken met de aanwezigheid van een vrouw in de groep. Die pikt dat niet en zoals je weet kan een vrouw je met één enkele blik duidelijk maken dat je je aanstelt, dat je bullshit verkoopt. Van een andere man zou je zoiets niet pikken, van een vrouw wel. Zeker van deze vrouw. Dat Emilie indertijd bij The Scene is gekomen is zo ongeveer het beste dat me ooit is overkomen. Het andere uiterste is dan weer een groep waarvan de leden té gewend zijn geraakt aan elkaar, een groep die op het podium indommelt. Alertheid, daar komt het op aan. Artificiële middelen komen er ook niet aan te pas, neen. Van hasj en marihuana word je op het podium sloom, dat spul doet je nummers van pakweg drie minuten uitsmeren over zeven minuten. Pepmiddelen allerhande doen je dan weer te snel gaan, tasten het ritme aan, doen een zanger, ook al denkt hij dat hij juist zit, veel te hoog en dus knettervals zingen. Het enige dat ik me voor een optreden veroorloof is een flinke whisky. Als ik volslagen nuchter het podium opwandel, riskeer ik dat ik tijdens het optreden voortdurend aan andere dingen dan aan het optreden en de muziek denk."

Heb je het wel eens meegemaakt dat je je volledig laat meeslepen door de magie van het moment?
"O ja. Het zijn zeldzame keren, maar het gebeurt dat je jezelf volledig vergeet, dat er een engeltje boven publiek en podium lijkt te zweven en je emotioneel één wordt met die massa voor je. Op Marktrock had ik dat en in Werchter de laatste keer."

Een live-album is dikwijls een brugplaat, een afsluiter van een bepaalde periode. Ben je al aan nieuw materiaal bezig?
"Dat afsluitend geldt wel voor mij, maar dat is strikt persoonlijk, want niet iedereen in de groep ziet het zo. En we repeteren en experimenteren nu inderdaad met nieuw materiaal. Dat mocht wel eens na een jaar onverdroten optreden. Maar het wordt toch nog een tijdje wachten op nieuwe opnamen. We hopen dat we de fans met dit live-album tot zolang een aardig en warm cadeau hebben gedaan..." «

[Media]